Ο ενιαίος χώρος της κουζίνας και του καθιστικού διαχωρίζεται με το νησίδα, η οποία είναι επενδεδυμένη με λευκό Corian και διαθέτει κυματιστή υφή στα πλαϊνά της. Η τραπεζαρία εφάπτεται στη νησίδα, δημιουργώντας μια ενιαία κατασκευή που λειτουργεί ως το κεντρικό στοιχείο του χώρου. Ο χώρος του γραφείου έρχεται σε άμεση επαφή με την αυλή και διαχωρίζεται από τον υπόλοιπο χώρο της κουζίνας και του καθιστικού με μια κατασκευή από μέταλλο και γυαλί, η οποία επιτρέπει στο φυσικό φως να διαχέεται στο εσωτερικό του σπιτιού.
Η αυλή, χαρακτηριστικό στοιχείο των κτιρίων της περιόδου, λειτουργεί ως πηγή φωτός και πρασίνου. Τα διακοσμητικά πλακάκια από τσιμέντο δημιουργούν ένα χαλί με μοτίβα που ξεδιπλώνεται σε όλα τα μπαλκόνια, αντανακλώντας τη σύνθεση πολιτιστικών επιρροών Ανατολής και Δύσης, στοιχείων που έχουν έντονη παρουσία στην ιστορία της πόλης.
Οι εσωτερικοί χώροι καλύπτονται με κλασικό δάπεδο σε σχέδιο «ψαροκόκαλο» (chevron), ένα από τα παλαιότερα μοτίβα δαπέδων στην Ευρώπη, που αποτελεί σύμβολο επιμελούς χειροτεχνίας. Στο υπνοδωμάτιο, η ντουλάπα διπλού ύψους είναι κατασκευασμένη από μέταλλο και γυαλί, υλικά που επαναλαμβάνονται και στις πόρτες της ντουζιέρας στο en suite μπάνιο. Η επιφάνεια αυτή επενδύθηκε με λευκό μάρμαρο, το οποίο λειτουργεί ως κυρίαρχο φόντο για την ελεύθερη μπανιέρα.
Στο αρχικό σχέδιο του σπιτιού υπήρχε ένα καπνιστήριο δίπλα στο σαλόνι και τον φωταγωγό, χαρακτηριστικό στοιχείο των βικτωριανών κατοικιών που σύντομα διαδόθηκε και σε άλλες χώρες. Η σημερινή ανάγκη για τρία υπνοδωμάτια οδήγησε στη μετατροπή του παλιού καπνιστηρίου σε υπνοδωμάτιο για ένα από τα παιδιά της οικογένειας. Ο χώρος είναι μικρός και επιμήκης, γεγονός που επέβαλε την ανάπτυξή του καθ’ ύψος. Σε ύψος 1,95 μέτρων από το δάπεδο τοποθετήθηκε μεταλλική πλατφόρμα με ξύλινη επένδυση, πάνω στην οποία τοποθετήθηκε το κρεβάτι. Κάτω από την πλατφόρμα διαμορφώθηκαν μια ντουλάπα, ένα γραφείο και μια βιβλιοθήκη.
